Missing

စကၤာပူမွာအလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ျမန္မာတစ္ေယာက္ေရးထားျပီး ေတာ္ေတာ္ေလးထိထိမိမိ ခံစားရတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ ေရြျပည္ေတာ္ကလူေတြ အင္မတန္အထင္ၾကီးၾကတဲ့ စလံုးဆိုတဲ့ ေၾကးရတတ္တိုင္းျပည္က ျမန္မာလုပ္သားတုိ႔ရဲ႕ထပ္တူညီတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြကို ထင္ဟပ္ျပသထားပါတယ္။တစ္ခ်ိဳ႕႕   အသံုးအႏံႈန္းေတြကို ဒီကဟာေတြျဖစ္လုိ႔ ျမန္မာျပည္ကလူေတြသိေအာင္ ေအာက္မွာခက္ဆစ္အဓိပါယ္ဖြင့္ေပးလိုက္ပါတယ္။

ခဏခဏဖူးျဖစ္တဲ့ ေရႊတိဂံု ေစတီၾကီးကို မလြမ္းပါဘူး။
ပိုက္ဆံေပးမွ တက္လို႔ရတဲ့ Merlion ရွိတယ္။

ညဘက္ ျပန္မလာမခ်င္း မအိပ္ပဲေစာင့္တဲ့ အေမ့ကို မလြမ္းပါဘူး။
အခ်ိန္မေရြးဆက္လို႔ရတဲ့ 1818 ရွိတယ္။

ခဏခဏ ဆိုင္ေရာက္ေနာက္က်ရင္ မဆူတဲ့ အေဖ့ကို မလြမ္းပါဘူး။
တခါတေလ ရံုးေနာက္က်ရင္ ေျပာလို႔မဆံုးတဲ့ သူကိုယ္တိုင္က အျမဲ ေနာက္က်တဲ့ မန္ေနဂ်ာ ရွိတယ္။

ပန္းကန္မေဆးပဲ ထားသြားရင္ ေဆးေပးေနၾက အစ္ကို႔ကို မလြမ္းပါဘူး။
ဇြန္းတစ္ေခ်ာင္းက်န္ခဲ့ရင္ ခါးေထာက္ျပီးဆဲတဲ့ အိမ္သူၾကီး ရွိတယ္။

က်ေနာ္ ဘယ္ေလာက္ဆိုးဆိုး အသဲနင့္ေအာင္ခ်စ္တဲ့ ခ်စ္သူကို မလြမ္းပါဘူး။
အေပၚယံေတြနဲ႔ ေငြမက္မက္ ေကာင္မေလးေတြ ရွိတယ္။

မနက္ေစာေစာ ၾကက္တြန္သံေလးကို မလြမ္းပါဘူး။
စားပြဲေပၚက နာျငီးေလာက္တဲ့ ႏိႈးစက္၀ိုင္း၀ိုင္း ရွိတယ္။

လမ္းထိပ္က ငရုတ္သီးစပ္စပ္ မုန္႔ဟင္းခါးကို မလြမ္းပါဘူး။
ၾကိဳက္သေလာက္၀ယ္လို႔ရတဲ့ ျဖဴဖတ္ဖတ္ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ ရွိတယ္။

ကိုတုတ္ၾကီးဆိုင္က ေပါ့ဆိမ့္ထိထိေလးကို မလြမ္းပါဘူး။
၁ေဒၚလာတန္ ခပ္က်ဲက်ဲ လက္ဘက္ရည္ ရွိတယ္။

ၾကပ္ၾကပ္ေတာက္ေတာက္ ထိုင္စားရတဲ့ တုတ္ထိုးဗန္းကို မလြမ္းပါဘူး။
အီလည္လည္နဲ႔ ေကြ႕ခ်ပ္ ရွိတယ္။

ေလတျဖဴးျဖဴးနဲ႔ တြယ္စီးရတဲ့ ၁၀၅ကို မလြမ္းပါဘူး။
ေလွာင္အိုက္အိုက္နဲ႔ 854 ရွိတယ္။

ေစ်းေပါေပါနဲ႔ ေရႊဧည့္သည့္ကို မလြမ္းပါဘူး။
အေပါက္၀ကေန တကြ်တ္ကြ်တ္နဲ႔ ငါ့ပိုက္ဆံေတြထိုင္၀ါးေနတဲ့ စက္ ၂ခုပါတဲ့ Bus ကားေတြ ရွိတယ္။

ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္း ျမင္ကြင္းေလးနဲ႔ ၂၀ ေပးျပီး တစ္ေနကုန္စီးလို႔ရတဲ့ ျမိဳ႕ပတ္ရထားကို မလြမ္းပါဘူး။
ျပတင္းေပါက္ေမွာင္ေမွာင္နဲ႔ စကၠန္႔တိုင္းကို ပိုက္ဆံယူေနတဲ့ MRT ရွိတယ္။

စကားေလးေျပာရံုနဲ႔ ပိုက္ဆံရခဲ့တဲ့ ပြဲစားတန္းက ဘ၀ကို မလြမ္းပါဘူး။
တစ္ေန႔ ၁၀နာရီလုပ္ရတဲ့ ညႇီစို႔စို႔ဘ၀တစ္ခု ရွိတယ္။

အထည္ခ်ဳပ္က အလုပ္ၾကိဳးစားတဲ့ ၀န္ထမ္းမေလးေတြကို မလြမ္းပါဘူး။
အေခ်ာင္ခိုေနတဲ့ စီနီယာ တရုတ္မေတြရွိတယ္။

ျငင္းလိုက္ခံုလိုက္ စေနာက္လိုက္နဲ႔ DotA ပြဲကို မလြမ္းပါဘူး။
တိတ္တိတ္ေလး တစ္ေယာက္တည္းေဆာ့ရတဲ့ PSP ရွိတယ္။

ရြံ႕ဗြက္ထူထူၾကားက အျမဲတန္း တန္းစီေနရတဲ့ သထံုကြင္းကို မလြမ္းပါဘူး။
တိုက္ေဘးနားက ဘယ္သူမွ မရွိတဲ့ Basketball ကြင္းရွိတယ္။

၇နာရီဆို အေျပးအလႊား အလြတ္မခံခဲ့တဲ့ ကိုရီးယားကားကို မလြမ္းပါဘူး။
မၾကည့္တခ်က္ ၾကည့္တခ်က္ တရုတ္ကား ခပ္ညံ့ည့ံေတြ ရွိတယ္။

လူရႊင္ေတာ္ေရႊဖလားရဲ႕ ပါးစပ္မပိတ္ရတဲ့ ဟာသေတြ မလြမ္းပါဘူး။
ရယ္စရာမေကာင္းတဲ့ ခပ္ေပါေပါ အစီအစဥ္ေတြ ရွိတယ္။

ခ်စ္သူနဲ႔ ပံုမွန္သြားၾကည့္တဲ့ သမၼတရံုကို မလြမ္းပါဘူး။
ဖုန္းသံထြက္လာရင္ ၀ိုင္းၾကည့္ခံရတဲ့ ရုပ္ရွင္ရံုေတြ ရွိတယ္။

သဘာ၀အတိုင္း ခပ္ရိုင္းရိုင္းလွေနတဲ့ ေသာင္ျပင္က်ယ္က်ယ္ ေခ်ာင္းသာနဲ႔ ေငြေဆာင္ကို မလြမ္းပါဘူး။
လူဖန္တီးတဲ့ ေသာင္ျပင္က်ဥ္းက်ဥ္း သဲၾကမ္းၾကမ္း East Coast နဲ႔ West Coast ရွိတယ္။

Merlion = စကၤာပူ၏ အထင္ကရ ျခေသၤေခါင္းႏွင့္ ငါးကိုယ္ရုပ္ထု၊ ယင္းရုပ္ထုပ္ေပၚသို႔တက္ေရာက္ၾကည့္ရူ႕  ရန္ အခေၾကးေငြေပးေခ်ရသည္။

1818      = စကၤာပူမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား မိမိႏိုင္ငံသို႔ေခၚဆုိရန္ ၀ယ္ယူအသံုးျပဳေသာ ဖုန္းကဒ္။ စကၤာပူ ၈ ေဒၚလာေပးရျပီး ၂၃ မိနစ္ ေျပာဆုိႏုိင္သည္။
အိမ္သူၾကီး=  စကၤပူမွ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား စုေပါင္းငွားရမ္းေနထုိင္ေသာ အိမ္မွအၾကီးအကဲ။
854        = စကၤပူမွ bus ကားနံပတ္
MRT      = စကၤာပူမွ ေျမေပၚေျမေအာက္သြား ရထား၊ ေငြၾကိဳေပးကဒ္တမ်ိဳးျဖင့္ အသံုးျပဳစီးနင္းရျပီး က်သင့္ေငြကို ခရီးၾကာျမင့္ခ်ိန္ အကြာေ၀းျဖင့္ စက္မွတြက္ခ်က္ျဖတ္ေတာက္သည္။
PSP      = အေသးစား လက္ကိုင္ဂိမ္းစက္၊ စကၤာပူႏိုင္ငံသားမ်ား ရထားေပၚ ဘက္စ္ကားေပၚမ်ားတြင္ အလြန္ကစားၾကျပီး အမ်ားစုမွာ ဂိမ္းေၾကာင္ေနသူမ်ားျဖစ္သည္။
Basketball = စကၤာပူမွ ကြန္ဒိုအိမ္ရာမ်ားတြင္ ၾကက္ေတာင္ကြင္း၊ basketball ကြင္းမ်ားခပ္တည္တည္ျဖင့္ ထားရွိၾကေသာ္လည္း အားကစားကို အထူးတလည္မည္သူမွ စိတ္၀င္တစားမကစားၾကေပ။
ခပ္ေပါေပါ အစီအစဥ္ေတြြြ  = စကၤာပူ ရုပ္ျမင္သံၾကားတြင္ အခါအားေလ်ာ္စြာ ဟာသ၊ မ်က္လွည့္စေသာ ေဖ်ာ္ေျဖေရးအစီအစဥ္မ်ားတင္ဆက္ၾကေသာ္လည္း တင္ဆက္မ႕ႈ႕  ႏွင့္ အႏုပညာအရည္ေသြးမွာ အလြန္ညံဖ်င္းသည္။
East Coast နဲ႔ West Coast = စကၤပူ အစိုးရမွ အတင္းမရမက ဖန္တီးထားေသာ အပန္းေျဖကမ္းေျခ၊ သဲၾကမ္းမ်ားျဖင့္ အလြန္စိတ္ပ်က္ဖြယ္ေကာင္းသည္။